اقرار جهنمیان (قرآن)جهنمیان در قیامت به ربوبیت خداوند، حق بودن وعده‌های عذاب الهی و گمراهی خویش اعتراف می کنند. ۱ - اعترافات اهل جهنمتلفح وجوههم النار وهم فیها کــلحون(شعله‌های سوزان آتش همچون شمشیر به صورتهایشان نواخته می‌شود؛ و در دوزخ چهره‌ای عبوس دارند.) قالوا ربنا غلبت علینا شقوتنا وکنا قوما ضالین(می‌گویند: «پروردگارا! بدبختی ما بر ما چیره شد، و ما قوم گمراهی بودیم!) ربنا اخرجنا منها...فکبکبوا فیها هم والغاو ن تالله ان کنا لفی ضلـل مبین اذ نسویکم برب العــلمین.والذین کفروا لهم نار جهنم... و هم یصطرخون فیها ربنا اخرجنا نعمل صــلحا...ونادی اصحـب الجنة اصحـب النار ان قد وجدنا ما وعدنا ربنا حقا فهل وجدتم ما وعد ربکم حقا قالوا نعم...(و بهشتیان دوزخیان را صدا می‌زنند که: «آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود، همه را حق یافتیم؛ آیا شما هم آنچه را پروردگارتان به شما وعده داده بود حق یافتید؟!» گفتند: «بله!» در این هنگام، ندادهنده‌ای در میان آنها ندا می‌دهد که: «لعنت خدا بر ستمگران باد!)قال ادخلوا فی امم قد خلت من قبلکم من الجن والانس فی النار کلما دخلت امة لعنت اختها حتی اذا ادارکوا فیها جمیعا قالت اخرهم لاولـهم ربنا هـؤلآء اضلونا...((خداوند به آنها) می‌گوید: «در صفّ گروه‌های مشابه خود از جن و انس در آتش وارد شوید!» هر زمان که گروهی وارد می‌شوند، گروه دیگر را لعن می‌کنند؛ تا همگی با ذلت در آن قرار گیرند. (در این هنگام) گروه پیروان درباره پیشوایان خود می‌گویند: «خداوندا! اینها بودند که ما را گمراه ساختند؛ پس کیفر آنها را از آتش دو برابر کن! (کیفری برای گمراهیشان، و کیفری بخاطر گمراه ساختن ما.)» می‌فرماید: «برای هر کدام (از شما) عذاب مضاعف است؛ ولی نمی‌دانید! (چرا که پیروان اگر گرد پیشوایان گمراه را نگرفته بودند، قدرتی بر اغوای مردم نداشتند.)») تلفح وجوههم النار...قالوا ربنا غلبت علینا شقوتنا وکنا قوما ضالین.فکبکبوا فیها هم والغاو ن• تالله ان کنا لفی ضلـل مبین... • وما اضلنا الا المجرمون. ان الله لعن الکـفرین واعد لهم سعیرا• خــلدین فیها ابدا لایجدون ولیا ولا نصیرا• یوم تقلب وجوههم فی النار یقولون یــلیتنا اطعنا الله واطعنا الرسولا• وقالوا ربنا انا اطعنا سادتنا وکبراءنا فاضلونا السبیلا.ذلک جزاء اعداء الله النار لهم فیها دار الخلد جزاء بما کانوا بـایـتنا یجحدون• وقال الذین کفروا ربنا ارنا الذین اضلانا من الجن والانس نجعلهما تحت اقدامنا لیکونا من الاسفلین. ۲ - اعتراف به حقانیت انبیاءاعتراف جهنمیان به حقانیت انبیا از آیات زیر قابل برداشت است. و نادی اصحب النار... • هل ینظرون الا تاویله یوم یاتی تاویله یقول الذین نسوه من قبل قد جآءت رسل ربنا بالحق... جهنمیان به برانگیخته شدن پیامبرانی میان آنان اعتراف می کنند. یـمعشر الجن والانس الم یاتکم رسل منکم یقصون علیکم ءایـتی وینذرونکم لقآء یومکم هـذا قالواشهدنا علی انفسنا.... ... یقول الذین نسوه من قبل قد جآءت رسل ربنا بالحق فهل لنا من شفعآء فیشفعوا لنآ او نرد فنعمل غیر الذی کنا نعمل...وسیق الذین کفروا الی جهنم زمرا حتی اذا جاءوها فتحت ابوبها وقال لهم خزنتها الم یاتکم رسل منکم یتلون علیکم ءایـت ربکم وینذرونکم لقاء یومکم هـذا قالوا بلی...وللذین کفروا بربهم عذاب جهنم وبئس المصیر• تکاد تمیز من الغیظ کلما القی فیها فوج سالهم خزنتها الم یاتکم نذیر• قالوا بلی قد جاءنا نذیر فکذبنا... جهنمیان به بی اعتنایی شان به انذار پیامبران اعتراف می کنند. تکاد تمیز من الغیظ کلما القی فیها فوج سالهم خزنتها الم یاتکم نذیر• قالوا بلی قد جاءنا نذیر فکذبنا وقلنا ما نزل الله من شیء ان انتم الا فی ضلـل کبیر. اعتراف جهنمیان به گناه خویش از آیات زیر استفاده می شود. ان الذین کفروا ینادون لمقت الله اکبر من مقتکم انفسکم اذ تدعون الی الایمـن فتکفرون• قالوا ربنا امتنا اثنتین واحییتنا اثنتین فاعترفنا بذنوبنا...تکاد تمیز من الغیظ کلما القی فیها فوج سالهم خزنتها الم یاتکم نذیر• ... فاعترفوا بذنبهم... ۳ - بی ثمر بودن اقرار جهنمیاناعتراف جهنمیان در قیامت، به بعثت انبیا هیچ فائده ای برای آنان ندارد. هل ینظرون الاتاویله یوم یاتی تاویله یقول الذین نسوه من قبل قد جآءت رسل ربنا بالحق فهل لنا من شفعآء فیشفعوا لنآ او نرد فنعمل غیر الذی کنا نعمل قد خسروا انفسهم وضل عنهم ما کانوا یفترون.(آیا آنها جز انتظار تأویل آیات (و فرا رسیدن تهدیدهای الهی) دارند؟ آن روز که تأویل آنها فرا رسد، (کار از کار گذشته، و پشیمانی سودی ندارد؛ و) کسانی که قبلاً آن را فراموش کرده بودند می‌گویند: «فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند؛ آیا (امروز) شفیعانی برای ما وجود دارند که برای ما شفاعت کنند؟ یا (به ما اجازه داده شود به دنیا) بازگردیم، و اعمالی غیر از آنچه انجام می‌دادیم، انجام دهیم؟!» (ولی) آنها سرمایه وجود خود را از دست داده‌اند؛ و معبودهایی را که به دروغ ساخته بودند، همگی از نظرشان: گم می‌شوند. (نه راه بازگشتی دارند، و نه شفیعانی!)) جهنمیان به حقانیت وعده دوزخ اقرار می کنند. ونادی اصحـب الجنة اصحـب النار... فهل وجدتم ما وعد ربکم حقا قالوا نعم... ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۴۹، برگرفته از مقاله «اقرار جهنمیان». |